Zübeyir KINDIRA'dan Seçmeler

AK BANA


Tek kişilik yalnızlık şarkısıyım
Söyle beni
Ölü bir güvercin taşıyorum içimde
Anla
Yitik, adressiz
Avuntularla dolu bir mektup gibiyim
Konuşmak ağlamak demek bana



AŞKA SABAH SERENADI


Seni, yatağında yakalamalıyım bir sabah erkenden
Yüzün saçlarınla saklı olmalı
Duymazsan adımlarımın sesini
Nefesim uyandırsın seni
Ya da
Omuzbaşına indirdiğim bir öpücükle uyandığında
Usulca açtığın gözlerin şaşırmalı gözlerimde
Ve o kısık
Özlem kokan sesinle
Hoş geldin demelisin

Ellerin beş kez uzansın boynumu avuçlamaya
Her defasında, beklemek yılgınlığıyla
Küskün çekilsin geriye
Dudakların da, gelen her güzel sözcüğü tutsak etsin isterse
Yeter ki bak gözlerime
Bak güneş gibi
Bakarsan sana denizimden kucaklayıp getirdiğim mavilerden veririm
Bakarsan avuçlarında yıldız kuşu olur, yanıbaşında sevinçli insanlar
Sonra martı gülüşleri
Bir de her sabah yeniden yaratılan
Bir yaşamın penceresi

Ardından haydi derim, ürkekliğine aldırmadan
Haydi gidelim seninle düşlerime
Boş bir film şeridinden düşeriz, belki
Bir tek ikimizin bildiği baharına
Sen, nazlı bir bebeksin ya
Alıp kucağıma anadenize götürürdüm avutmak için
Ama tam mavilerden geçerken
Yani denizden yani gökyüzünden gözlerinden yani
Yeniden yaratırken yaşamı işte
Sakın susma, ansızın gülümse olur mu?
Alnından bulutlar kalkıp gitsin böylece

Seni, yatağında yakalamalıyım bir sabah erkenden
Yüzün saçlarınla saklı olmalı.
Sen açık unutmuşsun da kapını
Duymamışsın gelişimi
Girip, saçlarında saklı yüzünü bin kez daha çizmeliyim beynime
Alnıma koymalıyım kirpiklerinin öldüren yanını
Ama sen uyandığında herşeyden habersiz
Dudaklarında bir bahar bulmalısın, kulaklarında martı sesleri
Ve avuçlarında,
Yeniden yaratılmış bir yaşamın penceresini


DOKUN BANA


Donmuş tüm arzuların kan-revan
İçin dışın sürgün sevgilerden
Bakamazsın, dokunamazsın kimselere
Sus ve arın benimle

Bile nefretini, savur kinini göğsüme
ne denizi düşün şimdi
ne bir ağaç, ne vefa
Küçüksün nankörsün işte
sus ve arın benimle

Özgürlüğün acım olsun
Sevincin boğsun beni


SUYU BEKLEYECEĞİM

Ardıç kuşu
Düşmeyeceğim peşine
Gölgeler kendi kuyusuna düşsün
Cellat kemendinin mezarına

Ben suyu bekleyeceğim

Gözleriniz iki ateş köpüğüyken geceye
Cellat kemendi yanıbaşınızda
Siz uyurdunuz
Ben şiir yazardım

YAĞMUR


Ayrıldığımızda yüzünü gölgelemişti
Şimdi mevsim sonbahar
Yağmasını bekliyorum o bulutun
Bir tek
Bir tek damlası olsun
Yırtıp gelsin karanlığı
Zındanı
Düşsün avuçlarıma